σκιαδιόβοτρυς

-ότρυος, ο, Ν

βοτ. είδος σύνθετης ταξιανθίας, τής οποίας οι πρώτες διακλαδώσεις σχηματίζουν σκιάδιο και οι υπόλοιπες βότρυ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκιάδιον + βότρυς, -ος].